Dariusz

Kościół Szatana (2003-03-10)

Początek współczesnego satanizmu można bez wątpienia datować na rok 1966. Jeśli spojrzymy wstecz, zauważymy, że przed wspomnianym rokiem nie istniał żaden zorganizowany ruch satanistyczny o szerszym zasięgu. Pierwszymi satanistami można by nazwać wyznawców starożytnego, egipskiego bóstwa Seta, który reprezentował indywidualne siły, lecz określanie ludzi jako satanistów explicite, zauważamy dopiero w czasach średniowiecznych. W okresie działalności chrześcijańskiej inkwizycji jako satanistów określano osoby podejrzane o uprawianie czarów, organizowanie orgii czy rozsiewanie zarazy, ale rozważani sataniści nie tworzyli żadnych większych organizacji. W okresie renesansu wszelkich praktyk okultystycznych, w XIX wieku, nie można pominąć działalności Aleistera Crowleya, który nie stworzył co prawda ruchu satanistycznego, ale nie da się ukryć, że miał niemały wpływ na to co wydarzyło się później, głównie przez odwoływanie się do pogańskich tradycji i ideę magii seksualnej.

Wszystko zaczęło się od Antona Szandora LaVeya (1930-1997), pierwotnie noszącego imiona Howard Stanton. Trudno jest napisać zbyt wiele o jego biografii, nie ryzykując napisania nieprawdy. Fakty z jego życia budzą wiele kontrowersji i nie wiadomo, które z nich są prawdziwe, a które są tylko legendą. Oficjalna wersja biografii podaje liczne fakty z życia, którym zaprzecza jego córka Zeena Schreck. Życiorys LaVeya, z resztą tak jak sam on chciał, pozostał do tej pory w wielu miejscach niewyjaśniony. Warto przytoczyć tylko te elementy biografii, które mają bezpośrednie przełożenie na wydarzenia roku 1966.

Założenie Kościoła Szatana (Church of Satan) poprzedziły pewne wydarzenia w życiu Antona. W 1951 r. ożenił się z Carole Lansing, a w 1952 r. urodziła im się córka Karla. Mieszkał w San Francisco swoim domu, do którego przylgnęła nazwa "Black House". Z punktu widzenia przyszłych zdarzeń istotny jest fakt organizowania w "Black House" wykładów na tematy okultystyczne, za które LaVey pobierał symboliczne $2.5. Wykłady były prowadzone najprawdopodobniej w każdy piątek, a biorący udział w zajęciach tworzyli grupę zwaną Magic Circle. Rosnąca popularność Magic Circle nasunęła okultystycznemu nauczycielowi świetny pomysł, umożliwiający zarobienie zdecydowanie większej gotówki.

Oficjalnie mówi się, że 30 kwietnia 1966 r. (w tak zwaną noc Walpurgii) LaVey ogolił głowę i ogłosił założenie Kościoła Szatana, a siebie określił Czarnym Papieżem, a zarazem głową nowopowstałego Kościoła. Bardzo możliwe, iż ta data jest tylko fantazją Antona. Są opinie, że właściwe powstanie organizacji odbyło się dopiero jesienią 1966. Pomijając te szczegóły, jest faktem, iż od tej pory członkowie CoS odliczają czas począwszy od roku 1966, który okrzyknięty został Anno Satanas I (Satanistyczny Rok I).

W tym miejscu można zadać pytanie: czym charakteryzuje się nowa religia? Jednym zdaniem można powiedzieć, że to hedonistyczna filozofia plus obrzędy czarnej magii. LaVey do swojej religii nie wprowadził wiary w osobowego Szatana, jak mogłaby sugerować jej nazwa. Szatan to symbol i nie czci się jego, lecz jego własności, a o jakie własności chodzi, zostało to zawarte w "9 Twierdzeniach Satanizmu". Wyrazem hedonistycznej filozofii jest między innymi rekomendacja do swobodnego łamania chrześcijańskich 7 Grzechów Głównych, uznając, że gniew, nienawiść czy chciwość wynikają z naturalnych ludzkich instynktów. Celem satanisty, jak wynika z jednego z Twierdzeń, to dążenie do fizycznego, mentalnego i emocjonalnego zadowolenia i zapewne można uznać to za kwintesencje satanistycznej filozofii w myśl CoS. Nie da się ukryć, że nowy Kościół to skrajna opozycja wobec panującego chrześcijaństwa, jednak nie jest to pod żadnym względem prosta negacja chrześcijańskich zasad i wartości. Kościół Szatana odżegnuje się od wszelkich bezprawnych działań, o które często sataniści bywają oskarżani i wielokrotnie podkreśla, że satanizm to nie inwersja chrześcijaństwa. Szczegółowo te i inne zagadnienia LaVey omawia w swojej czarnej księdze - wydanej w 1969 roku Biblii Szatana. Książka jest szczegółowym omówieniem teoretycznych podstaw, na jakich LaVey zbudował swoją organizację.

Oskarża się też LaVeya, że satanistyczna filozofia w wydaniu CoS to w wielu miejscach zwykła kradzież pomysłów Nietzschego. Władze Kościoła Szatana bronią się tym, że pewne idee satanizmu emanowały z myśli wielu filozofów i literatów, nie tylko Nietzschego, ale też: Miltona, Junga, Twaina, Menckena, Randa i innych. Myśl LaVeya przenosi tylko pewne pomysły w obecne czasy tudzież stanowi ich ewolucję.

W Biblii Szatana wyjaśnione jest dlaczego satanizm w sensie CoS jest w ogóle religią, skoro osobowy Szatan nie podlega czci, a światowe religie jak i pomniejsze kulty zostały poddane surowej krytyce. Przy czytaniu Biblii Szatana odnosi się wrażenie, że w zasadzie jest to "niereligia". Satanizm został religią, jak to wyjaśnia Czarny Papież, gdyż człowiek potrzebuje religii, rytuałów, symboli, które prowadzą go na głębszy poziom poznania i pozwalają uwalniać i zrozumieć uwalniane emocje.
Tym samym w CoS stosuje się 3 typy rytuałów, które mają pomóc osiągnąć pewne kategorie celów:
- rytuały seksualne,
- rytuały uczucia,
- rytuały destrukcji.
Celem pierwszego jest pomoc w rozwoju fizycznym, drugiego pomoc w sprawach sercowych, trzeciego uwolnienie negatywnych energii. Opis satanistycznego rytuału, tzw. czarnej mszy znajduje się na końcu Biblii LaVeya. W opisywanym tam rytuale nietrudno zauważyć mocno rozbudowaną formę - korzysta się ze sporej liczby akcesoriów jak sztylety, miecze, fallusy itp., mówi się też o ołtarzu, za który ma służyć rozebrana kobieta. Oprócz tego uczestnicy powinni być odziani w habity z kapturami. W praktyce wszystko odbywa się prościej. Rezygnuje się ze sporej liczby akcesoriów oraz nie zawsze stosuje się "kobiecy ołtarz". Zwykle mężczyźni ubierają się w habity (niekoniecznie z kapturami), młode kobiety w skąpe stroje, podkreślające seksualność, natomiast starsze przystrajają się podobnie jak mężczyźni. Uproszczeniu ulega także przebieg ceremonii.

W 1988 roku LaVey sporządził 5-punktowy program "Pentagonal Revisionism". Na jego wstępie napisał: "W ostatnich latach zmarnowaliśmy zbyt dużo czasu, wyjaśniając, że satanizm nie ma nic wspólnego z porwaniami, molestowaniem dzieci, składaniem ofiar z ludzi czy innymi działaniami, które idioci, histerycy i oportuniści chcieliby nam przypisać.(...) Jesteśmy teraz gotowi pójść kilka kroków dalej, poza proste wyjaśnianie naszych zasad". W ten sposób Czarny Papież chciał zapoczątkować nowy, rewizjonistyczny ruch w CoS, określając jasno jakie są cele Kościoła i dać proste kryterium dla ludzi z poza organizacji, pozwalające jasno określić im swój stosunek do satanizmu.

Oto punkty programu:
1. Rozwarstwienie - porzucenie mitu egalitaryzmu. Nie ma równości dla wszystkich, bo prowadzi do przeciętności. Czas zerwać wspieranie słabszych kosztem silniejszych. Nikt nie powinien być chroniony przed skutkami własnej głupoty.
2. Ścisłe opodatkowanie wszystkich kościołów. Nałożenie podatków na dochody kościołów i ich majątek spowodowałoby upadek wielu, a przyczyniłoby się to także do zmniejszenia zadłużenia państwa. Kreatywni, zasobni, produktywni winni być wspierani. Dopóki płaci się bezużytecznym i niekompetentnym, winno się ich także surowo okładać podatkami.
3. Brak tolerancji dla przekonań religijnych wcielanych w prawo. Przywrócenie Lex-Talonis, kompletna przebudowa przepisów prawnych, zmieniająca obecne, niesprawiedliwe, oparte często na judeochrześcijańskich ideałach, w myśl których broniąca się ofiara bywa uważana za przestępcę. "Odpowiedzialność odpowiedzialnych", zaprzestanie szukania kozłów ofiarnych. Rozważenie amnestii dla więźniów, których skazano za rzekomy wpływ na dokonującego zbrodnie. W satanistycznym społeczeństwie każdy powinien sam ponosić konsekwencje swoich czynów.
4. Produkcja androidów. Tworzenie i rozwijanie zakazanego obecnie przemysłu, umożliwiającego produkcję sztucznych ludzi. Poza ekonomicznym profitem, sposobność przywrócenia niewolnictwa, jednak innego -zaawansowanego, eleganckiego, dającego ludziom możliwość posiadania władzy nad kimś innym.
5. Umożliwienie każdemu indywidualnego środowiska życia, zaspokajającego wymagania estetyczne. Sposobność widzenia, odczuwania i słyszenia tego co jest estetycznie najprzyjemniejsze i z dala od zewnętrznych zakłóceń. Życie w prywatnym, własnym środowisku, w pełni przez siebie kontrolowanym jako alternatywa wobec homogenizowanych.
(więcej: Pentagonalny Rewizjonizm)

Satanistą można być, nie będąc członkiem CoS. Znowu Kościół Szatana ceni sobie indywidualizm i nie chce w swoich szeregach owieczek podążającym za stadem. Wszyscy, którzy do CoS lgną tylko przez chęć bycia w grupie i tym samym chęć dowartościowania się przez obecność w organizacji, wśród silnych i kreatywnych osobowości, są bardzo niemile widziani. Co wobec tego CoS ma do zaoferowania swoim członkom? W jaki sposób działa organizacja?
Satanistyczny Kościół jest organizacją, której zadaniem jest pomoc w realizacji indywidualnych celów osób do niej zapisanych. Kościół ma służyć pomocą dla satanistów, a nie sataniści służyć Kościołowi. Ludzie są angażowani w sprawy organizacji w zależności od swoich własnych chęci, potrzeb i zdolności. Nie ma ustalonego planu działań, nie ma ustalonych z góry spotkań. Co więcej, sataniści nie mają możliwości swobodnego kontaktu w obrębie CoS, dane o członkach organizacji są tajne. Świeżo upieczeni "wyznawcy" przedstawiają swoje cele oraz swój plan ich osiągnięcia, a CoS próbuje ich ukierunkować tak, aby dążenie do celów było najefektywniejsze i przyniosło jak najwięcej korzyści. Jak mówi Peggy Nadramia - "Nie szukamy ludzi, którzy chcą od nas, abyśmy ich wzięli do naszej paczki i prowadząc za rękę, przedstawili nowym kolegom, powiedzieli gdzie się stawić na cotygodniowe spotkanie i w co się ubrać". Członkowie nie są od razu wzajemnie kontaktowani, a jeśli już do tego dojdzie, nie decyduje tutaj odległość geograficzna. Podstawowe kryterium to wspólne cele i ścieżka rozwojowa, gdzie ewentualne skontaktowanie członków, podążających jednym torem, może zadziałać w ich doskonaleniu jak katalizator. W organizacji są także tacy, którzy się przyłączyli, tylko dlatego, że w pełni odpowiada im satanistyczna filozofia.

Co trzeba zrobić, aby wejść do Kościoła Szatana? Wystarczy wysłać pod odpowiedni adres (podany na www.churchofsatan.com) formularz i wyłożyć $200. Zasięg organizacji jest ogólnoświatowy. Opłata jest jednorazowa i żadne dalsze opłaty nie są pobierane. Są dwa rodzaje członkostwa - zarejestrowane i aktywne. W pierwszym przypadku wystarczy uiścić wspomniana opłatę. Uzyskuje się specjalną kartę identyfikującą nas jako osoba zrzeszona w CoS. Ma ona zastosowanie przy kontaktach z innymi członkami, stanowiąc dowód przynależności do Kościoła Szatana. Co ciekawe, ten rodzaj członkostwa jest możliwy również dla młodzieży poniżej 18 lat. Tutaj jednak zachowywana jest specjalna ostrożność i młody człowiek nim zostanie wcielony, musi udowodnić, że osiągnął wymagany poziom dojrzałości i jego rodzice nie wyrażają żadnego sprzeciwu.

Aktywne członkostwo jest, jak sama nazwa wskazuje, dla satanistów pragnących odegrać bardziej aktywną rolę w organizacji. Nie jest wymagana dodatkowa opłata, jednak ten rodzaj zrzeszenia jest adresowany tylko dla dorosłych. Chętni muszą także wypełnić dosyć szczegółowy formularz, składający się z dwóch części. Pierwsza dotyczy zainteresowań, wyglądu zewnętrznego, statusu materialnego, a druga to 40 pytań, mających za zadanie zbadać m.in. gust muzyczny, kulinarny, określić charakter, poczucie humoru etc. Po wypełnieniu i wysłaniu formularza trafia się do biuletynu pocztowego, co umożliwia otrzymywanie ogłoszeń wystosowywanych przez władze CoS. Dodatkowo zawartość formularza może decydować o dalszym zaangażowaniu w życie Kościoła, na przykład o wejściu do jednej ze Specjalnych Grupy Interesu (Special Interest Group).

Aby umożliwić kontakty między ludźmi zrzeszonymi w CoS, związane z bliskością geograficzną, choćby w celu organizowania rytuałów, stworzony został system tak zwanych Grot (Grotto System). Na ich czele stoi Mistrz Groty. Osoby zainteresowane współpracą w ramach Grot, mogą zaznaczyć to w formularzu akcesyjnym i następnie umówić się z Mistrzem Groty w celu omówienia ewentualnej współpracy. Jeśli w pobliżu nie istnieje żadna Grota, członek CoS może wystąpić do Kościoła z propozycją założenia takowej, jeśli tylko chce stanąć na jej czele. Założyciel Groty otrzymuje specjalny podręcznik, który ma go poprowadzić i pomóc przezwyciężyć ewentualne trudności. Mistrz Groty nie staje się jednak rzecznikiem Kościoła Szatana na swoim terenie. Rzecznikami CoS mogą być tylko osoby, które w kościelnej hierarchii osiągnęły stopień Kapłana (Priest).

Jeszcze inną forma aktywności w Kościele Szatana jest agent. Przeznaczona jest dla członków, którzy bardzo dobrze rozumieją filozofię CoS i posiadają zdolności, które pozwalają im stać się reprezentantem organizacji w lokalnych mediach, a nie chcą brać udziału w systemie Grot. W zgłoszeniu wymagane są próbki tekstu oraz kasety video, mające udowodnić, że kandydat nadaje się do wystąpień telewizyjnych i potrafi pisać dobre artykuły do gazet.

Filozofię CoS kształtują i propagują Kapłani i Kapłanki. Zasiadają oni w Council of Nine, które tworzy kierownicze ciało całej organizacji, a podlega Wysokiemu Kapłanowi (High Priest) i Wysokiej Kapłance (High Priestess). Kapłanem zostaje się tylko przez zaproszenie. Odpowiedni członkowie są obserwowani pod kątem własnych osiągnięć i postępów w dążeniu do wyznaczonych sobie celów. O jeden stopień niższy od High Priest jest stopień Magister IV.

Kościół Szatana można opuścić w każdym momencie. Wystarczy wysłać pisemne podanie zawierające prośbę o anulowanie członkostwa. Podobnie, członkostwo może zostać odebrane przez kierownictwo CoS. W obu przypadkach opłata rejestracyjna $100 nie jest zwracana.

Pozycja Kościoła Szatana uległa osłabieniu w dwóch momentach: w 1975 roku, kiedy nastąpił rozłam i powstała konkurencyjna Temple of Set oraz w roku 1997, kiedy umarł LaVey.
Ze śmiercią, jak się o nim mówi - charyzmatycznego lidera, wiążę się ciekawa historia. Szandor w ostatnich latach swojego życia cierpiał na zaburzenia pracy serca. W październiku 1997 dostał silnego ataku i wymagał natychmiastowej hospitalizacji. Jak na ironię losu, najbliżej znajdował się szpital katolicki i nie było innego wyjścia jak umieścić umierającego Kapłana CoS właśnie tam. Śmierć LaVeya w takim miejscu wywołała liczne spekulacje, którym zaprzeczają władze Kościoła. Mówi się o przedśmiertnym nawróceniu albo wręcz przeciwnie, o spisku siostry szpitalnej - ortodoksyjnej katoliczki. Zgon nastąpił 29 października i niewiele zabrakło a LaVey umarłby w symboliczny Halloween. Po śmierci Antona, kierownictwo w CoS przejęła jego kochanka Blanche Barton oraz córka - Karla. Nie obyło się oczywiście bez sporów o sukcesję - Karla próbowała sobie przypisywać tytuł Wysokiej Kapłanki, gdy tymczasem prawną spadkobierczynią LaVeya była Barton.

Podaje się, że Church of Satan posiada obecnie około 10 000 członków.