Satan.pl - [satanizm]

Satan.pl > Forum > Satanizm >

[ Zaloguj się ] [ Rejestracja ]

Transgresja
121

Satanizm
378

Komentarze
513

Szkice
235

TechnoPark
203

FAQ
15

Archiwum

Autor	tytuł
Viridiana ( Tous les matins du monde ) Wysłano: 2003-02-27 13:58:37	> > > > > Pytanie bylo do Agiego > > aaa to odpowiadam...Jako tajnos satanos agentos ubekos szwendam sie po > necie i robie grzebu grzebu...czasem znajduje różne smiesznostki..:)))) > Pozdrawiam:) ..a własnie małe opowiadanko jakie udało mi sie znaleźć... > > Nulek > Exorcise te > Do kościoła poszliśmy całą rodziną. Okazja była nie byle jaka do naszej > parafii przyjechało dwóch misjonarzy w celu pogłębienia naszej wiary. Tego > dnia były akurat spotkania z rodzinami. Dlatego też szliśmy wszyscy razem > mój tata, mama, starszy brat, młodsza siostra, no i oczywiście ja. Było > to późną jesienią pogoda była nienajlepsza, padał deszcz, wiał wiatr i > było zimno. Na szczęście do kościoła nie było daleko, jakieś dziesięć > minut drogi. > Nasza parafia nie jest zbyt wielka, zaproszenia na misję otrzymało jakieś > trzy tysiące rodzin. Przyszedł zaledwie ułamek tej liczby. Cóż, takie > czasy. Ludzie się odwracają od Kościoła. Dlatego właśnie potrzebne są > takie misje, jak ta. > Msza święta była dłuższa niż zwykle, czego przyczyną było dosyć obszerne, > choć przejmujące kazanie. Misjonarz okazał się być człowiekiem o dużej > charyzmie i widać było, że jego słowa znajdują posłuch wśród ludu bożego. > W jego wzroku można było odczuć, jak potężna jest jego wiara i ile on z > niej czerpie sił. Napawało to naprawdę głębokim szacunkiem. > Mój tata jest w Kościelnej Służbie Mężczyzn i jest do tego Wielkim > Szafarzem Eucharystii. Co niedzielę służy jako ministrant i czyta Listy > Apostolskie. Nasza rodzina jest dobrze znana proboszczowi. Do tego zarówno > tata, jak i mama są nauczycielami Naturalnego Planowania Rodziny w naszej > parafii. Dlatego też spotkanie z naszą rodziną odbyło się w zakrystii i > trwało dłużej niż inne. > Nie tylko dlatego. > Misjonarz był bardzo poważny. Wyraził wdzięczność moim rodzicom za ich > poświęcenie względem Kościoła. Mój tata, w imieniu całej rodziny, odparł, > że to obowiązek wszystkich wierzących. Następnie obydwaj wyrazili żal z > powodu tylu ludzi odchodzących od Boga. Ksiądz misjonarz pokiwał głową i > powiedział, że szatan działa zawsze podstępnie. Następnie stwierdził, że > chciałby porozmawiać z dziećmi. Moja siostra jest jeszcze mała, więc tylko > dał jej obrazek, i spytał, czy jest grzeczna i czy chodzi na religię. > Uśmiechnęła się tylko nieśmiało, ale mama zaraz potwierdziła, że na > religii jest zawsze bardzo grzeczna. Mój brat spieszył się gdzieś, więc > ksiądz powiedział, że nikogo nie chce zatrzymywać. Potem popatrzył na mnie > i spytał, czy ja też się spieszę. > Uprzejmie zaprzeczyłem. > "To dobrze" powiedział "bo chciałem z tobą porozmawiać." Moi rodzice > stwierdzili, że poczekają na mnie na zewnątrz z siostrą. Brat wyszedł już > wcześniej. Zostałem sam. > - Studiujesz ? spytał mnie zdawkowo. > - Tak, proszę księdza odparłem. > - A co studiujesz? > - Elektronikę, proszę księdza. > - O, interesuje cię to? > - Tak, proszę księdza. > - Nie musisz ciągle powtarzać "proszę księdza". Jestem takim samym > człowiekiem, jak ty. > Uśmiechnąłem się nerwowo. Czułem jak pot płynie mi po plecach. "Zaczyna > się" pomyślałem. > - Masz dziewczynę? spytał nagle. > Kiwnąłem głową. Wiedziałem już, że mam nikłe szanse. > - Czy - zawiesił głos na chwilę spałeś z nią? > Zamarłem. > - Słucham? > - Pytałem, czy spałeś z tą swoją dziewczyną. > - Nie, oczywiście, że nie. > Uśmiechnął się. Wcale nie sympatycznie. > - Jesteś młody i pewnie zafascynowany światem. Jesteś pełnoletni, ale to > nie znaczy, że jesteś dorosły. W tych czasach na młodych ludzi czyha wiele > pokus. Musisz panować nad swoimi instynktami. > - Nie spałem z nią. > - Ja dobrze słyszę. Wystarczy powiedzieć raz a szczerze. Bierzesz > narkotyki? > - Ależ > - Bierzesz? > - Nie. > - Interesujesz się duchowością? > - Tak, trochę. > - A duchowością Wschodu? > Wiedziałem do czego zmierza. > - Trochę. > Praktykujesz zen? > To nie był zwykły misjonarz. To nie był zwykły ksiądz. > - Nie, ale słyszałem o tym nawet się nie łudziłem, że mi uwierzy. > Czekałem tylko na rozwój wypadków. > - Te idee są szkodliwe dla duszy. Przez to wszystko Kościół traci > zwolenników. Idą na lep tych wszystkich łatwych i przyjemnych praktyk. > Buddyzm, joga, nirwana, taoizm wszystko to jest dzisiaj bardzo popularne > wśród młodzieży. Chciałem ostrzec cię, abyś nie dał się zwieść na złą > drogę. > Akurat, pomyślałem. Nic nie mówiłem, czułem, że teraz uderzy. > - Czy wśród twoich kolegów są sataniści? szedł okrężną drogą. > - Nie sądzę. > - Interesujesz się magią? parł powoli, ale konsekwentnie. Nie chciał się > odsłaniać, choć już domyślałem się, kim on jest naprawdę. > - Czytałem trochę książek na ten temat. > - Wiesz kim jest Belial? > Adam Belial człowiek nikczemny, zwany Beelzebubem władcą much. Choć > niektórzy imię Beelzebub wywodzą od arabskiego Bil'sabab ten, który dąży > do celu. Karmazynowy król. Adwersarz. Oskarżyciel. Arcydemon przynależny > Chokmie sefirze mądrości, będący jej zaprzeczeniem. Książę kłamstwa. > Szykowałem się już do jednego z najtrudniejszych przejść, jakie miały mnie > czekać w moim ziemskim życiu. > - Nie wiem. > - Kłamiesz. > Cisza. Dobrze wiedział, kiedy uderzyć. Zbyt dobrze. Nie miałem nic do > powiedzenia. Za to on parł dalej za ciosem, w sposób, któremu nie mogłem > się przeciwstawić. > - Kłamiesz, obłudniku, tak jak kłamałeś całe swoje świadome życie. > Wszystkie słowa, które od ciebie usłyszałem brzmiały fałszywie, bo cała > twoja osobowość jest już fałszywa. Pogrążasz się w grzechu w > najobrzydliwszy ze znanych mi sposobów. Zaklinam cię opuść duszę tego > biednego chłopca. Wyjdź z niego, demonie! Wyjdź, Niosący Światło oto > zaklinam cię po trzykroć!!! > No proszę. Do mnie mówisz? Rozejrzałem się dokoła. Nie ma nikogo innego, > więc chyba mówi do mnie. Swoją drogą zastanawiam się, czy oni na tym swoim > seminarium mają n.p. wykłady z egzorcyzmów. Ciekawe, jak je nazywają > "egzorki"? No to co? Zabawimy się trochę przed egzorkami? > - Ależ proszę księdza, co ksiądz? > Podniósł na mnie oczy płonące od nienawiści. Wybuchłem mu w twarz głośnym > rechotem. Nawet nie chciałem go tym zbić z tropu, on po prostu był tak > zajebiście zabawny, że nie wytrzymałem. Popatrzył na mnie ponuro, założę > się, że to spojrzenie ćwiczy codziennie przed lustrem (nie mogę wytrzymać > ze śmiechu). > - Jak chcesz. > O rany, co za gość. Ostatecznie ten się śmieje, kto się śmieje. Nie > wyglądał na takiego, co się kiedykolwiek śmieje. Założę się, że wiem, z > którą postacią się utożsamiał, kiedy czytał "Imię róży". I pewnie nie > podoba mu się ta książka. Zaczął mamrotać. Kurde, pierwszy raz słyszę tę > nową formułę. W sumie to podobają mi się te reformy Kościoła. Egzorcyzmy > według starej formuły trwały naprawdę kurewsko długo. > Zaczyna się takim dziwnym uczuciem w klatce piersiowej. Potem to uczucie > staje się coraz bardziej konkretne, aż przybiera formę zajebistego kafara, > który wali w twoją klatkę piersiową dwieście razy na sekundę. Zaczyna się > coś, co ogólnie przypomina epilepsję. Z tym, że się jest całkowicie > świadomym, i (to w sumie główna różnica) bardzo boli. Z niejaką dumą muszę > jednak przyznać, że choć już wyłem, płakałem, tarzałem się po podłodze i > tłukłem szyby, raniąc sobie przy tym ręce, to absolutnie nigdy, ale to > nigdy nie zesrałem się podczas egzorcyzmów. W ogóle to uważam się za > wytrzymałego. O, doszedł do głównej części. > - Exorcise te in nomine Patris et Filis et Spiritus Sanctum... > Spojrzałem w jego oczy były zimne jak sam skurwysyn. Dwie czeluście, > dwie bezdenne otchłanie. Zajrzałem głębiej i zobaczyłem jak odbija się w > nich anielski blask. Rozległo się pukanie do drzwi. Urwał w pół słowa. > - Kto tam? zapytał, mierząc mnie ponurym wzrokiem. Wyszczerzyłem zęby w > bezczelnym uśmiechu i puściłem do niego oko. > - Proszę księdza, mam jeszcze jedną sprawę zza drzwi rozległ się głos > mojego ojca. > Drzwi otworzyły się szeroko, a mnie się zdawało, że całą zakrystię zalało > jasne i czyste światło. Niech to cholera, mój stary to może i nie jest > najprzyjemniejszy gość, ale ma wyczucie chwili. W ręku trzymał kopertę. > - Chciałbym... To taki symboliczny podarek... Zdajemy sobie sprawę z tego, > że misja potrzebuje funduszy. > O, w mordę, co za symbol. W kopercie jest pewnie z pięć baniek. Ksiądz > uśmiechnął się ponuro. > Czułem, jak krew powoli zwalnia swój szaleńczy bieg po moich żyłach. > Starałem się nie okazywać zmęczenia. Zresztą z każdą chwilą wstępowały we > mnie nowe siły. Spojrzałem radośnie, jak ściskają sobie ręce i mierzą się > nienawistnym wzrokiem. - Bardzo księdzu dziękuję za tę rozmowę. Było to > naprawdę pouczające powiedziałem ze szczerym uznaniem. > Naprawdę niemal mnie dorwał. Pewnie całe lata czekał na tą chwilę. > Spieprzył tylko jedną sprawę to nie ja jestem Niosącym Światło, jestem > zaledwie jego synem. Jestem ciekaw, czy ten misjonarz zorientuje się > kiedykolwiek, że właśnie uścisnął dłoń samego Władcy Piekieł? /* klap, klap, klap ... brawka Agi, owacja na siedząco [wybacz, że nie na stojąco, ale nogi mnie bolą :] */

Autor

tytuł

Viridiana
( Tous les matins du monde )

zdjecie

Wysłano:
2003-02-27
13:58:37

>
> >
> > Pytanie bylo do Agiego
>
> aaa to odpowiadam...Jako tajnos satanos agentos ubekos szwendam sie po
> necie i robie grzebu grzebu...czasem znajduje różne smiesznostki..:))))
> Pozdrawiam:) ..a własnie małe opowiadanko jakie udało mi sie znaleźć...
>
> Nulek
> Exorcise te
> Do kościoła poszliśmy całą rodziną. Okazja była nie byle jaka do naszej
> parafii przyjechało dwóch misjonarzy w celu pogłębienia naszej wiary. Tego
> dnia były akurat spotkania z rodzinami. Dlatego też szliśmy wszyscy razem
> mój tata, mama, starszy brat, młodsza siostra, no i oczywiście ja. Było
> to późną jesienią pogoda była nienajlepsza, padał deszcz, wiał wiatr i
> było zimno. Na szczęście do kościoła nie było daleko, jakieś dziesięć
> minut drogi.
> Nasza parafia nie jest zbyt wielka, zaproszenia na misję otrzymało jakieś
> trzy tysiące rodzin. Przyszedł zaledwie ułamek tej liczby. Cóż, takie
> czasy. Ludzie się odwracają od Kościoła. Dlatego właśnie potrzebne są
> takie misje, jak ta.
> Msza święta była dłuższa niż zwykle, czego przyczyną było dosyć obszerne,
> choć przejmujące kazanie. Misjonarz okazał się być człowiekiem o dużej
> charyzmie i widać było, że jego słowa znajdują posłuch wśród ludu bożego.
> W jego wzroku można było odczuć, jak potężna jest jego wiara i ile on z
> niej czerpie sił. Napawało to naprawdę głębokim szacunkiem.
> Mój tata jest w Kościelnej Służbie Mężczyzn i jest do tego Wielkim
> Szafarzem Eucharystii. Co niedzielę służy jako ministrant i czyta Listy
> Apostolskie. Nasza rodzina jest dobrze znana proboszczowi. Do tego zarówno
> tata, jak i mama są nauczycielami Naturalnego Planowania Rodziny w naszej
> parafii. Dlatego też spotkanie z naszą rodziną odbyło się w zakrystii i
> trwało dłużej niż inne.
> Nie tylko dlatego.
> Misjonarz był bardzo poważny. Wyraził wdzięczność moim rodzicom za ich
> poświęcenie względem Kościoła. Mój tata, w imieniu całej rodziny, odparł,
> że to obowiązek wszystkich wierzących. Następnie obydwaj wyrazili żal z
> powodu tylu ludzi odchodzących od Boga. Ksiądz misjonarz pokiwał głową i
> powiedział, że szatan działa zawsze podstępnie. Następnie stwierdził, że
> chciałby porozmawiać z dziećmi. Moja siostra jest jeszcze mała, więc tylko
> dał jej obrazek, i spytał, czy jest grzeczna i czy chodzi na religię.
> Uśmiechnęła się tylko nieśmiało, ale mama zaraz potwierdziła, że na
> religii jest zawsze bardzo grzeczna. Mój brat spieszył się gdzieś, więc
> ksiądz powiedział, że nikogo nie chce zatrzymywać. Potem popatrzył na mnie
> i spytał, czy ja też się spieszę.
> Uprzejmie zaprzeczyłem.
> "To dobrze" powiedział "bo chciałem z tobą porozmawiać." Moi rodzice
> stwierdzili, że poczekają na mnie na zewnątrz z siostrą. Brat wyszedł już
> wcześniej. Zostałem sam.
> - Studiujesz ? spytał mnie zdawkowo.
> - Tak, proszę księdza odparłem.
> - A co studiujesz?
> - Elektronikę, proszę księdza.
> - O, interesuje cię to?
> - Tak, proszę księdza.
> - Nie musisz ciągle powtarzać "proszę księdza". Jestem takim samym
> człowiekiem, jak ty.
> Uśmiechnąłem się nerwowo. Czułem jak pot płynie mi po plecach. "Zaczyna
> się" pomyślałem.
> - Masz dziewczynę? spytał nagle.
> Kiwnąłem głową. Wiedziałem już, że mam nikłe szanse.
> - Czy - zawiesił głos na chwilę spałeś z nią?
> Zamarłem.
> - Słucham?
> - Pytałem, czy spałeś z tą swoją dziewczyną.
> - Nie, oczywiście, że nie.
> Uśmiechnął się. Wcale nie sympatycznie.
> - Jesteś młody i pewnie zafascynowany światem. Jesteś pełnoletni, ale to
> nie znaczy, że jesteś dorosły. W tych czasach na młodych ludzi czyha wiele
> pokus. Musisz panować nad swoimi instynktami.
> - Nie spałem z nią.
> - Ja dobrze słyszę. Wystarczy powiedzieć raz a szczerze. Bierzesz
> narkotyki?
> - Ależ
> - Bierzesz?
> - Nie.
> - Interesujesz się duchowością?
> - Tak, trochę.
> - A duchowością Wschodu?
> Wiedziałem do czego zmierza.
> - Trochę.
> Praktykujesz zen?
> To nie był zwykły misjonarz. To nie był zwykły ksiądz.
> - Nie, ale słyszałem o tym nawet się nie łudziłem, że mi uwierzy.
> Czekałem tylko na rozwój wypadków.
> - Te idee są szkodliwe dla duszy. Przez to wszystko Kościół traci
> zwolenników. Idą na lep tych wszystkich łatwych i przyjemnych praktyk.
> Buddyzm, joga, nirwana, taoizm wszystko to jest dzisiaj bardzo popularne
> wśród młodzieży. Chciałem ostrzec cię, abyś nie dał się zwieść na złą
> drogę.
> Akurat, pomyślałem. Nic nie mówiłem, czułem, że teraz uderzy.
> - Czy wśród twoich kolegów są sataniści? szedł okrężną drogą.
> - Nie sądzę.
> - Interesujesz się magią? parł powoli, ale konsekwentnie. Nie chciał się
> odsłaniać, choć już domyślałem się, kim on jest naprawdę.
> - Czytałem trochę książek na ten temat.
> - Wiesz kim jest Belial?
> Adam Belial człowiek nikczemny, zwany Beelzebubem władcą much. Choć
> niektórzy imię Beelzebub wywodzą od arabskiego Bil'sabab ten, który dąży
> do celu. Karmazynowy król. Adwersarz. Oskarżyciel. Arcydemon przynależny
> Chokmie sefirze mądrości, będący jej zaprzeczeniem. Książę kłamstwa.
> Szykowałem się już do jednego z najtrudniejszych przejść, jakie miały mnie
> czekać w moim ziemskim życiu.
> - Nie wiem.
> - Kłamiesz.
> Cisza. Dobrze wiedział, kiedy uderzyć. Zbyt dobrze. Nie miałem nic do
> powiedzenia. Za to on parł dalej za ciosem, w sposób, któremu nie mogłem
> się przeciwstawić.
> - Kłamiesz, obłudniku, tak jak kłamałeś całe swoje świadome życie.
> Wszystkie słowa, które od ciebie usłyszałem brzmiały fałszywie, bo cała
> twoja osobowość jest już fałszywa. Pogrążasz się w grzechu w
> najobrzydliwszy ze znanych mi sposobów. Zaklinam cię opuść duszę tego
> biednego chłopca. Wyjdź z niego, demonie! Wyjdź, Niosący Światło oto
> zaklinam cię po trzykroć!!!
> No proszę. Do mnie mówisz? Rozejrzałem się dokoła. Nie ma nikogo innego,
> więc chyba mówi do mnie. Swoją drogą zastanawiam się, czy oni na tym swoim
> seminarium mają n.p. wykłady z egzorcyzmów. Ciekawe, jak je nazywają
> "egzorki"? No to co? Zabawimy się trochę przed egzorkami?
> - Ależ proszę księdza, co ksiądz?
> Podniósł na mnie oczy płonące od nienawiści. Wybuchłem mu w twarz głośnym
> rechotem. Nawet nie chciałem go tym zbić z tropu, on po prostu był tak
> zajebiście zabawny, że nie wytrzymałem. Popatrzył na mnie ponuro, założę
> się, że to spojrzenie ćwiczy codziennie przed lustrem (nie mogę wytrzymać
> ze śmiechu).
> - Jak chcesz.
> O rany, co za gość. Ostatecznie ten się śmieje, kto się śmieje. Nie
> wyglądał na takiego, co się kiedykolwiek śmieje. Założę się, że wiem, z
> którą postacią się utożsamiał, kiedy czytał "Imię róży". I pewnie nie
> podoba mu się ta książka. Zaczął mamrotać. Kurde, pierwszy raz słyszę tę
> nową formułę. W sumie to podobają mi się te reformy Kościoła. Egzorcyzmy
> według starej formuły trwały naprawdę kurewsko długo.
> Zaczyna się takim dziwnym uczuciem w klatce piersiowej. Potem to uczucie
> staje się coraz bardziej konkretne, aż przybiera formę zajebistego kafara,
> który wali w twoją klatkę piersiową dwieście razy na sekundę. Zaczyna się
> coś, co ogólnie przypomina epilepsję. Z tym, że się jest całkowicie
> świadomym, i (to w sumie główna różnica) bardzo boli. Z niejaką dumą muszę
> jednak przyznać, że choć już wyłem, płakałem, tarzałem się po podłodze i
> tłukłem szyby, raniąc sobie przy tym ręce, to absolutnie nigdy, ale to
> nigdy nie zesrałem się podczas egzorcyzmów. W ogóle to uważam się za
> wytrzymałego. O, doszedł do głównej części.
> - Exorcise te in nomine Patris et Filis et Spiritus Sanctum...
> Spojrzałem w jego oczy były zimne jak sam skurwysyn. Dwie czeluście,
> dwie bezdenne otchłanie. Zajrzałem głębiej i zobaczyłem jak odbija się w
> nich anielski blask. Rozległo się pukanie do drzwi. Urwał w pół słowa.
> - Kto tam? zapytał, mierząc mnie ponurym wzrokiem. Wyszczerzyłem zęby w
> bezczelnym uśmiechu i puściłem do niego oko.
> - Proszę księdza, mam jeszcze jedną sprawę zza drzwi rozległ się głos
> mojego ojca.
> Drzwi otworzyły się szeroko, a mnie się zdawało, że całą zakrystię zalało
> jasne i czyste światło. Niech to cholera, mój stary to może i nie jest
> najprzyjemniejszy gość, ale ma wyczucie chwili. W ręku trzymał kopertę.
> - Chciałbym... To taki symboliczny podarek... Zdajemy sobie sprawę z tego,
> że misja potrzebuje funduszy.
> O, w mordę, co za symbol. W kopercie jest pewnie z pięć baniek. Ksiądz
> uśmiechnął się ponuro.
> Czułem, jak krew powoli zwalnia swój szaleńczy bieg po moich żyłach.
> Starałem się nie okazywać zmęczenia. Zresztą z każdą chwilą wstępowały we
> mnie nowe siły. Spojrzałem radośnie, jak ściskają sobie ręce i mierzą się
> nienawistnym wzrokiem. - Bardzo księdzu dziękuję za tę rozmowę. Było to
> naprawdę pouczające powiedziałem ze szczerym uznaniem.
> Naprawdę niemal mnie dorwał. Pewnie całe lata czekał na tą chwilę.
> Spieprzył tylko jedną sprawę to nie ja jestem Niosącym Światło, jestem
> zaledwie jego synem. Jestem ciekaw, czy ten misjonarz zorientuje się
> kiedykolwiek, że właśnie uścisnął dłoń samego Władcy Piekieł?

/* klap, klap, klap ... brawka Agi, owacja na siedząco [wybacz, że nie na stojąco, ale nogi mnie bolą :] */

Spis wątków / Spis wątków archiwalnych / Nowy wątek / Rozwiń cały wątek

Tematy	Autor	Data