O.T.S.

OTS - Zakon Świątyni Szatana (2001-11-19)

Nazwa 'Ordo Templi Satanis' znaczy w języku łacińskim 'Zakon Świątyni Szatana' i wywodzi się z nazwy starego Zakonu Templariuszy - Zakonu Rycerzy Świątyni. OTS jest współczesnym odpowiednikiem zakonu rycerskiego, jest zorganizowany podług zasad obowiązujących w średniowiecznej Europie. Celem Zakonu jest przywrócenie narodom pierwotnych, satanistycznych wartości, oraz zapewnienie naturalnej, satanistycznej elicie sytuacji lepszej, niż ta obecnie - bycia w rękach mas na krawędzi zagłady.

Jedyną drogę dla ludzkości pragnącej zrealizować swój potencjał widzimy w powrocie do starego ustroju społecznego, w którym uznaje się fakt istnienia naturalnej arystokracji i mas. Nazywamy tę arystokrację satanistami, dla naszych celów czerpiąc z wyobrażeń satanizmu i okultyzmu. Nie wierzymy dosłownie w pozaziemską istotę zwaną Szatanem, Lucyferem, ani w żadną z podobnych. Postrzegamy ludzkość jako wytwór sił ewolucji, nadal pracujących nad ulepszaniem gatunków i stymulujących je do rozwoju. Uważamy to za zjawisko pozytywne, jednakże widzimy konieczność rozdzielenia ludzkości na kasty: satanistów i niewolników, elit i mas, przywódców i naśladowców; wszystko w celu zapewnienia prawdziwej wielkości nam jako gatunkowi.

Nasza filozofia czerpie z materializmu i to bardzo cynicznego. Nie ukrywamy tego, wręcz przeciwnie - głosimy. Jedynie dzięki takiemu, twardemu i realistycznemu podejściu, możemy przezwyciężyć ogromne problemy naszej planety i gatunku. Wierzymy, że przez wcielenie naszej filozofii w życie, możemy do tego doprowadzić.

Satanista z definicji jest istotą niezależną i samodzielną, analogicznie widzimy jedyną szansę osiągnięcia naszych celów poprzez działania bezwzględne. Jest to realna polityka. Jednakże bez zwartej i zcentralizowanej organizacji, popierającej i wdrażającej nasz program - aż do jego akceptacji przez masy, nie mamy szans wobec olbrzymiej biurokracji egalitaryzmu, który dzięki chrześcijaństwu dobrze się już okopała w społeczeństwie zachodnim, grożąc rozprzestrzenieniem się na cały świat. Właśnie w Zakonie widzimy grupę, która siłę swoich członków mogłaby koncentrować się na konkretnych celach, działając jako żywa i poruszająca siła, wpływająca na bieg historii po to, aby przywrócić fundamentalną równowagę naszym społeczeństwom i kulturze.

Aby tak się stało, my jako członkowie naturalnej arystokracji, musimy zdawać sobie sprawę, iż będziemy wzywani do poświęceń większych niż te, które mógłby wymarzyć obecny system dobroczynności i miłosierdzia. Aby nasze cele zostały osiągnięte, będziemy zmuszeni do wspólnego działania - jak jeden organizm. W związku z tym musimy wymagać minimum dyscypliny, która jednak w żadnym razie nie będzie godzić w twórczą wolność jednostki, podstawową dla satanistycznej doktryny. Powinno być tu i teraz wyraźnie powiedzianym, że przywódcy Zakonu, którzy odważyliby się gwałcić wolność któregokolwiek z członków, z powodów innych niż elementarne wymogi dyscypliny, lub bezmyślnie tłumili jakąkolwiek konstruktywną krytykę, powinni ponieść pełne konsekwencje, jako że złamali podstawowe założenia naszej wiary.

Uważamy, że do ekonomicznego i wydajnego gospodarowania naszymi zasobami, konieczna jest wzajemna komunikacja i organizacja. Bezczynne wyczekiwanie na nieokreślony i przypadkowy 'właściwy czas', aby rozpocząć wspólne działania, nie daje żadnych perspektyw realizacji naszych celów. Wysiłek podejmowany przez nas w celu przeobrażenia społeczeństwa zgodnie z naszymi wytycznymi, musi być dziełem przytomnie kierowanym, czerpiącym z połączonej twórczej siły i motywacji członków Zakonu.

Postawione powyżej cele Zakonu, tak jak i metody ich realizacji muszą być niniejszym dokładnie i jasno wyjaśnione. Jako, że dużej mierze przeciwstawiać będziemy się strukturze prawnej naszych społeczeństw, bazujących na zasadach całkowicie obcych żywej i rozwijającej się kulturze, jedyną szansę dla zmian na skalę masową, widzimy w działaniu od wewnątrz, a nie z zewnątrz społeczeństwa. To doprowadza nas do uznania konieczności maksymalnego uśpienia czujności mas; żadne z naszych działań, nie może być przez nie postrzegane jako zagrożenia dla ich konformistycznego, zastałego i zupełnie pozbawionego celów stylu życia.

Z drugiej zaś strony, musimy zdawać sobie sprawę, z tego, iż mogą nadejść czasy, w których nasze społeczeństwa nie będą miały siły bądź chęci, zapewnić nam ochrony i praw nam przysługujących. Musimy zapewnić sobie środki, które pozwolą nam utrzymać nasz los w naszych rękach, w przeciwieństwie do pokładania pełnej ufności w dobrą wolę naszych najbardziej zaciekłych wrogów. Każdy członek Zakonu, tak jak i organizacja w całości, musi być przede wszystkim samowystarczalny, jako że jest to warunek naszego bezpieczeństwa.

Będzie to wszystko ostatecznym sprawdzianem i wyrażeniem naszej Woli - to, że zarówno Zakon jak i jego członkowie, pomimo możliwości zadawania ciosów i wywierania brutalnego wpływu na społeczeństwo, mimo wszystko powstrzyma się od takich działań. Tylko w szczególnie trudnych przypadkach, tam gdzie nasze istnienie będzie zagrożone, będziemy stosować takie środki i to tyko wtedy, gdy inne metody nie dadzą skutku. Powinniśmy unikać takich sytuacji, jednakże będąc zmuszonymi, powinniśmy stanąć do walki i zwyciężyć.

Główną bronią Zakonu i całego ruchu satanistycznego, powinno być dawanie przykładu. Gdy bezmyślne i bezczynne masy zauważą, że satanistom wiedzie się dobrze i że ci, którzy stosują satanistyczną ideologię zajmują przywódcze role w społeczeństwie, będą przez ten fakt bardziej skłonne do analogicznego postępowania. Nie może się to jednak odnosić tylko do poszczególnych członków Zakonu; cała organizacja musi być postrzegana jako godna poważania i kwitnąca. Wreszcie będziemy przez to popularyzować ideę samego Kościoła Szatana w dużych, miejskich ośrodkach, by służyła jako jaśniejący przykład tego, co może być osiągnięte przez stosowanie naszej filozofii.

Tłumaczenie : Ronan the Great