I. CIERNIE

Człowiek spogląda na świat przez zwierciadło zmysłów i umysłu.

Może i jest ono krzywe i brudne,

ale inne nie istnieje.

Można je rozbić,

albo wpatrywać się w nie bez ustanku.

Czy można dostrzec zniekształcenia wadliwym narzędziem?

Ja wciąż patrzę...

Zmysły i umysł są narzędziami, które powstały dla ochrony życia

i podnoszenia jego jakości.

Wobec tego, rzetelność poszukiwania prawdy za ich pomocą wydaje się być wątpliwa.

Filozofia to również tylko forma wzbogacania życia.

Dlatego też myśli dotyczące śmierci są często unikane lub w różny sposób osładzane.

Sedno tkwi nie w złudnym przekonaniu o poznaniu prawdy,

lecz w nieustannym dążeniu do granic umysłu i zmysłów.

A może człowiek jest ślepcem, który i czasami dotyka prawdy,

tylko po prostu o tym nie wie...

Człowiek chyba często szuka nie prawdy,

a tylko potwierdzenia własnych poglądów

wyniesionych z dzieciństwa i młodości, ze swojego środowiska.

Nie zmienia tych przekonań, aby nie przekreślić tym samym

bardzo ważnej części własnego życia.

Umysł potrafi tworzyć nieobalalne bzdury.

Ważniejsze od tego, co człowiek mówi, jest to, co człowiek przemilcza.

Słabość i strach nie pozwalają walczyć.

Chciwość życia żąda za wszelką cenę ratunku dla bicia serca.

Aby je uchronić niewiele trzeba zapłacić.

Wystarczy wybrać fałsz.

On pozwala istnieć... wiecznie.

Okrutna prawda często przegrywa z pięknym wymysłem.

Z czasem młodzieńcza odwaga przeradza się w bojaźń starca.

Lecz przed ogniem uciekają tylko zwierzęta słabe...

Wiara wyznacznikiem ludzkiej słabości.

Istnieją dwie rasy człowieka:

1. człowiek myślący,

2. człowiek wierzący.

Bóg, który w pierwszym swoim przykazaniu wspomina o innych bogach,

nie jest wiary-godny.

W dobie samobójczych ataków terrorystycznych śmierć Jezusa w imię „prawdy” stała się
dla mnie bardziej zrozumiała.

Śmierć w imię jakiejś idei wcale nie musi dowodzić prawdziwości tej idei.

Czysty jak... nie ochrzczone dziecko.

Mnie nie szatan kusi, lecz bóg.

Mam nadzieję, że aż do śmierci nieskutecznie.

Kocham Człowieka, ludzie często mnie drażnią lub nudzą.

Słabi ukrywają swój egoizm pod maską altruizmu, po to, aby im pomagano.

Iście szatańska przewrotność...

Silni żądają tronu, zaś słabi równości z silnymi.

Człowiek nadaje wartość swoim słowom i czynom,

by lepiej się poczuć.

Im wyższy poziom świadomości,

tym trudniej pogodzić się z możliwością jej nieistnienia.

Świadomość mroku nicości ciąży potwornie,

ale i zmusza do wykorzystania w pełni danego czasu.

Im wcześniej umysł oswoi się z ciemnością,

tym więcej soku wyciśnie z owoców życia.

Młodość to najlepszy czas na myślenie o śmierci.

Człowiek wówczas posiada jeszcze niezbędny do tego tematu dystans.

Młody umysł nie lęka się.

Śmierć jest sprawiedliwa? Bzdura!

Przecież zrównuje wielkich i małych.

I nastanie ciemność...

Bez czasu na rozczarowania.

Bez czasu na radość ze zwycięstwa.

Bez czasu na łzy za zmarnowane życie.

Bez czasu na dumę ze spełnionego celu.

Bez czasu...

Nikt nie chce zdychać.

Wszyscy chcą umierać.

Chciałbym umrzeć dzień przed końcem świata.

Wygrałem ze śmiercią. W jaki sposób? Nie walczę z nią.

Z mojego chłodu, paradoksalnie, wyrasta mój zachwyt.

ZIKKURAT